320 metrów pod ziemią 

Tego jeszcze nie było: za 3 dni zjeżdżamy prawie 100 pięter pod ziemię. Uwielbiam latać, przebijać się przez chmury i kierować się w stronę słońca. Nie mam pojęcia, czy spodoba się mi poniżej poziomu ziemi. Ale ciekawość mnie nakręciła i chcę się przekonać na własnej skórze. Swoją drogą może mi ta skóra ścierpnąć... Pożyjemy - zobaczymy.

8 listopada 2015r. w kopalni Guido ma nastąpić inauguracja Festiwalu Ars Cameralis. Tam właśnie się wybieramy na występ Joy Wellboy. To soczysta mieszanka trance'u, electro i synthpopu.

Przy tej okazji zjazd w czeluście nieznane:

To muzyczne i podróżnicze przygody.

Joy Wellboy z pewnością nie celuje w sukces komercyjny – po prostu tworzy klimat. A mimo to cieszy się szerokim uznaniem.

Win Janssens urodził się w belgijskim Leuven, Joy Adegoke – pod Brukselą. Spotkali się na przełomie wieków, a w 2009 utworzyli zespół i nazwali go Joy Wellboy. Zaczęli nie od wydania płyty, lecz od koncertów. Po kilku trasach zaproszeni zostali przez Ellen Allien do prestiżowej wytwórni Bpitch Control.

W ich muzyce czasami pobrzmiewa inspiracja z zupełnie innej półki – Joy Division. Zachwyca fanów alternatywnego popu, ale zadowoli i bardziej wymagających słuchaczy elementami shoegaze'owego jazgotu i połamanych rytmów. Podróżuje w czasie, produkując refreny w stylu lat sześćdziesiątych, bezpretensjonalne wstawki na syntezatorach w stylu osiemdziesiątych i mieszając to wszystko z klasyczną balladą rockową.

Win gra na wszystkich instrumentach świata i komputerze, czasami śpiewa, Joy śpiewa. Siła ciężkości muzyki Joy Wellboy leży w w silnej linii basu i jasnym, ciepłym głosie Joy: „czasem jej głos jest nożem, który kroi, a czasem pistoletem, który wystrzeliwuje”. Jedno jest jest pewne: w Zabrzu nie zabraknie silnych uczuć.