Nowe miejsca, znajomymi sprzed lat.

Początek roku zaowocował długo wyczekiwanym remontem. Stary pokój otrzymał nowy wizerunek. Warto było czekać na fachowca prawie rok, warto było zaufać własnej wizji.

Tegoroczna wiosna uderzyła gorącem już końcem marca. Potem kwiecień, jak to kwiecień -poprzeplatał trochę zimy, trochę lata. Jednak sezon motocyklowy rozpoczęliśmy wyjątkowo wcześnie, odwiedzinami Kazia. Podobno w Jastrzębiu wszystkie drogi prowadzą do Parku Zdrojowego, więc i my wybieramy to miejsce na krótki spacer. 

Obowiązkowym punktem na trasie naszych wędrówek są Rdzawe Diamenty w Ustroniu. W muzeum można podziwiać wyjątkową kolekcję ponad 70 zabytkowych motocykli z lat 1924-1980, lecz naszym głównym celem są pogaduchy z Agnieszką i Remiksem. Krystuś odwiedza tu swoje dzieło- Bernarda, który  znajduje się tam obecnie.

Otwieramy nowy cykl, czyli nowe miejsca ze znajomymi  sprzed lat, spotkaniem z Karoliną na Nikiszowcu. Z Karoliną znamy się od 3 dekad, a pomimo, że się lubimy i nie mieszkamy od siebie daleko- nie widziałyśmy się przez 3 lata. Po tym niezmiernie miłym popołudniu spędzonym w zabytkowym Nikiszowcu, mamy mocne postanowienie poprawy i plany na kolejne odkrywanie nowych miejsc. Z Karoliną spacerujemy wśród apartamentów z czerwonej cegły wzniesionych w 1912 roku, mijamy barokowy kościół św. Anny zwieńczony kopułami krytymi dachówką i siadamy na pogaduchy na osiedlowym ogródku. Do domu wracamy dobrze nastrojeni z aniołkiem z tej uroczej dzielnicy.

To nie koniec atrakcji... 11 maja wraz z Moniką i Romanem, zaproszeni przez Polskie Towarzystwo Stwardnienia Rozsianego Oddział Ziemi Cieszyńskiej, jedziemy do Drogomyśla. Spotkanie, na którym prezentujemy nasz film i najnowszy reportaż odbywa się w Parafii Luterańskiej.

W spokojnym krajobrazie Żabiego Kraju wznosi się sylwetka drogomyskiego kościoła. Ponad korony drzew i dachy domostw, jak rozłożysty dąb wystaje dumnie, tworząc wraz z miejscowym zamkiem architektoniczną całość.

Jesteśmy pod ogromnym wrażeniem serdeczności i otwartości, z jaką zostajemy przyjęci. Nikt nie ocenia naszych poglądów, nie pyta o wyznanie. Liczymy się my, jako ludzie.  Mile zaskakuje również  dostosowanie salek do indywidualnych potrzeb- dostępne toalety, pokój do odpoczynku i kącik zabaw dla dzieci.  Aż żal, że nie widać tego w kościołach katolickich...Chętnie wrócimy tu jeszcze :)

Do Drogomyśla jedziemy na dwa pojazdy. Ja usadawiał sie w autku Romana, bo pogoda  niepewna, a Krystuś  dzielnie siada za kierownicą Moto-Pomarańczy.  Po drodze wstępujemy jeszcze  na naszą działeczkę , by  wyładować choinki od Romana. Miałam dobre przeczucie jadąc autem, bo  Krystiana  zlał nie tylko deszcz, ale .... został obrzucony krowim plackiem  wyrzuconym spod kół samochodu. Nasza Trójka  z auta miała  ubaw po pachy.