Katania- czyli święta po sycylijsku.

Sycylia zachwyciła mnie od pierwszych dźwięków, a raczej kakofonii. Gwar knajpianych rozmów, przeplatany okrzykami, nawoływaniami, śmiechem i dziecięcym szczebiotem idzie tu na cały regulator-ile sił w płucach. W tle słychać szczekanie psów i gruchanie gołębi.

Mam wrażenie, że Katania nie zasypia.

Bo gdy milkną imprezowicze, do akcji wkraczają śmieciarze. Łoskot tłuczonego szkła, warkot zapalanych silników i trzask kółeczek z kontenerów jest tu poranną codziennością.

Z samego rana na katańską scenę wkraczają straganiarze. Oni dostarczają jeszcze dodatkowych doznań. Zapachy świeżych owoców i surowych ryb przeplatają się.

Ja kosztuję sok z granatów, kupuję, a raczej dostają od serdecznych sprzedawców, słodziutkie mandarynki. Chłopaki zajadają się grillowanym miecznikiem popijając winko.

Przebojem kulinarnym były parówki w koszulkach termokurczliwych.

Przy Via Etnea, mieści się większość zabytków Katanii. To główna ulica, wyznaczająca oś miasta. Od miejskiej bramy, po widok na Etnę. Jest zarówno deptakiem jak i ruchliwą ulicą. Piesi i samochody poruszają się licznie, szybko, wręcz dziko. Oczy trzeba mieć dookoła głowy.  Żeby przejść przez skrzyżowanie, trzeba wtargnąć na jezdnię, przed maskę auta, licząc, że kierowca zdąży zahamować.

Zwiedzanie zaczynamy od Bazyliki katedralnej Świętej Agaty. Święta Agata jest patronką Katanii, męczenniczką. Katedra znajduje się tuż przy placu Duomo, a jej charakterystyczna kopuła wznosi się nad miastem. 

Tuż obok bazyliki znajduje się kościół Świętej Agaty. 

Najbliżej naszej kwatery, na rogu placu Duomo, znajdzie się Fontana dell’Amenano. Szumiąca woda przyciąga słuch i wzrok. Wykonana jest z białego marmuru i przedstawia rzekę Amenano jako młodego mężczyznę trzymającego róg obfitości, z którego woda przelewająca się z fontanny wanny tworzy efekt wodospadu. Rzeka Amenano znajduje się pod fontanną (rzeka podziemna).

Przy Via Etnea, mieści się większość zabytków Katanii. To główna ulica, wyznaczająca oś miasta. Od miejskiej bramy, po widok na Etnę. Jest zarówno deptakiem i ruchliwą ulicą. Piesi i samochody poruszają się szybko, wręcz dziko. Oczy trzeba mieć dookoła głowy. A by przejść przez skrzyżowanie, trzeba wtargnąć na jezdnię przed maskę auta, licząc, że kierowca zdąży zahamować.

Basilica della Collegiata- jest przykładem sycylijskiego baroku, z barokową fasadą, kopułą i sklepieniem ozdobionym freskami. 

Piazza Stesicoro- Plac przy którym znajdują się ruiny starożytnego teatru oraz pomnik Vincenzo Belliniego, z podstawą otoczoną postaciami z jego oper. 

Teatr Rzymski- był najbardziej skomplikowanym i największym ze wszystkich amfiteatrów na Sycylii. Szacuje się, że mieścił 15 000 osób i niemal drugie tyle, na drewnianych trybunach dla widzów stojących. 

W tle, za ruinami teatru widzimy kolejny kościół Chiesa San Biagio in Sant'Agata alla Fornace. 

Park Villa Bellini- niewielki park, który na pewno daje ukojenie w ciepłe dni, ale i w grudniu cieszy oczy.

W parku znajdują się piękne schody, prowadzące na punkt widokowy z fontanną.

Na szczęście jest też podjazd. Wprawdzie długi i stromy, ale chłopaki dają radę, a przy okazji pracują nad poprawą kondycji.

Podczas spacerów z Maćkiem docieramy jeszcze do zamku Castello Ursino.

Skwer przed zamkiem, biblioteka pod gołym niebem i Gammazita - warte były zobaczenia. Miejsce ma niepowtarzalny klimat. 

By na chwilę odpocząć od zabytków i historii, przedstawiam dokumentację fotograficzną naszych radości, przyjemności i wariactw katańskich.

Atrakcje Katanii można zobaczyć w kilka dni. My spędzamy tu dni 9 i ani przez chwilę się nie nudzę. Bo gdy już mamy wszystko zwiedzone, idziemy do portu, gdzie słońce nie jest zasłonięte przez wysokie budynki. Błękitne niebo, gorące promienie słońca w środku polskiej zimy, są atrakcją samą w sobie.

Wszystko, co dobre, kiedyś się kończy... ale...

,, Lubię wracać w strony, które znam

Po wspomnienia zostawione tam...''